Ήταν τότε που σε περπατούσαν οι δρόμοι και σε φέρναν βόλτα οι άνθρωποι - απ' το χέρι - κρατώντας τη μοίρα σου. Εσύ δεν ρώταγες, να μην ξέρεις ήθελες.
Έτσι όρισες λάθος πέτρα - πέτρα τον τοίχο σου, οδυνηρή επανάληψη πάνω στο αγρίμι - κορμί σου Ερπετό δάκρυ σύρθηκε χαμηλά στο πρόσωπο, ως την άκρη των χειλιών, να το γευτείς αλμυρό. Δεν ήταν δικό σου, εσύ δεν ήξερες να κλαις. Βάρυνε ο χρόνος πάνω σου στιγμή τη στιγμή μέχρι που άργησε ο καιρός.
Εσύ πάλι δε ρώτησες κι ούτε να ξέρεις ήθελες. Μόνο το σεντόνι του ύπνου περίμενες, να σε τυλίξει στο όνειρο, εκεί που διάλεξες να ζήσεις
Τώρα που σε χτυπούν οι ώρες και βιάζεται ο καιρός να σε μετρήσει, ξυπνάς. Με τις αισθήσεις νυστέρια σου κόβει ξανά τον κόσμο σου και τον μοιράζεις. Κι ότι κομμάτι στην όραση αναλογεί, τυφλό το αφήνεις, το ξαναρίχνεις μέσα στο όνειρο. Εκεί θα το πληγώσεις το επόμενο βράδυ.
Σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ.1 Ν.2121/1993 απαγορεύεται η αναπαραγωγή των έργων με οποιοδήποτε μέσο και μορφή, εν όλω ή εν μέρει, η διασκευή, η προσαρμογή ή άλλες μετατροπές του έργου, η παρουσίαση του έργου στο κοινό και η δημόσια εκτέλεση του έργου, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του δημιουργού.
